-
1 στρατιά
στρατιά, ἡ, ion. στρατιή, Kriegsheer; Ἐλλανίς, Pind. P. 11, 50, u. öfter; Περσῶν στρατιὰν ὀλέσας, Aesch. Pers. 534, στέλλων στρατιάν, Ag. 773, u. oft, wie Eur., Ar. Ach. 149; Her. u. sonst in Prosa, στρατιὰν παρεσκευάζοντο Thuc. 1, 27, ναυτική, πεζική, 6, 33, u. Folgde; bes. die gemeinen Soldaten. Nach Ammon. mehr als στρατός, τὸ τῶν στρατιωτῶν πλῆϑος, Heeresmacht. – Bei Ar. u. einzeln bei andern Schriftstellern (vgl. Krüger zu Thuc. 1, 3) ist es, wie στρατεία, Feldzug; ἐν στρατιαῖς τε καὶ μάχαις, Equ. 586; ἐπὶ στρατιᾶς, Vesp. 354. 557; μ ονοκοιτοῠμεν διὰ τὰς στρατιάς, Eccl. 592; στρατιὰν συνῆλϑον, Thuc. 1, 3; vgl. τὸν ἐπὶ Τροίαν ἀγαγόντα τἡν πολλὴν στρατιάν, Plat. Apol. 41 b.
-
2 πεζικός
πεζικός, zu Fuße oder zu Lande, bes. das Fußheer betreffend; στρατιὰ καὶ ναυτικὴ καὶ πεζική, Landmacht, Thuc. 6, 33. 7, 16 (Bekk. u. Krüger πεζή, vgl. Thom. Mag.); Xen. Mem. 3, 6, 9; ὅπλα ἱππικὰ ἢ πεζικά, Plat. Legg. VI, 753 b; τὸ πεζικόν, Landheer, Xen. Cyr. 5, 3, 38; τοὺς ἀγαϑοὺς τὰ πεζικά, zum Dienste zu Fuß, 1, 3, 15, vgl. 4, 3, 14.
-
3 πεζικός
πεζικός, zu Fuße oder zu Lande, bes. das Fußheer betreffend; στρατιὰ καὶ ναυτικὴ καὶ πεζική, Landmacht; τὸ πεζικόν, Landheer; τοὺς ἀγαϑοὺς τὰ πεζικά, zum Dienste zu Fuß